Rozkwitająca Lilia

Rozkwitająca Lilia to ręcznie zwijana biała herbata z z amarantowym kwiatem lilii i jaśminu, która po zaparzeniu pięknie rozkwita. Herbata rozkwitająca Lilia cechuje się delikatnym, subtelnym smakiem i aromatem. Herbata idealnie sprawdzi się podczas spotkań z najbliższymi. Jeden kwiat starcza na zaparzenie całego czajniczka herbaty. Herbata nie tylko pięknie wygląda ale i niesamowicie smakuje.

Wśród wielu odmian herbat, jednymi z najczęściej wybieranych są herbata biała i herbata czerwona. Znane z wielu prozdrowotnych właściwości oraz wyjątkowego aromatu, są wskazane szczególnie dla osób dbających o szczupłą sylwetkę oraz pragnących oczyścić swój organizm z nagromadzonych w nim toksyn. Odpowiednio zaparzone oraz spożywane regularnie posiadają również moc obniżenia cholesterolu, wzmacniają układ odpornościowy, a nawet są ważnym elementem profilaktyki przeciwnowotworowej. Każda z nim posiada też odmienne, unikalne właściwości oraz charakteryzuje się niezwykłym smakiem.

Cesarzowa wśród herbat

Biała herbata uważana jest za produkt luksusowy. Dzieje się tak dlatego, że do wyprodukowania zaledwie 250 g białej herbaty potrzeba aż 80 tys. jej pąków. Jest to również najmniej przetworzony rodzaj herbaty, stąd też znane określenie cesarzowej wśród herbat. Napar, który uzyskuje się po zaparzeniu białej herbaty jest za to niezwykle delikatny w smaku, a bogactwo właściwości tej odmiany sprawia, że warto włączyć ją na stałe do swojego menu. Wysoka zawartość przeciwutleniaczy oraz polifenoli odpowiada za ochronę komórek organizmu przed wolnymi rodnikami, a także wzmacnia układ sercowo-naczyniowy. Skutecznie oczyszcza organizm, a także działa delikatnie pobudzająco. Wybierając białą herbatę warto zdecydować się na dodatek suszonych owoców i kwiatów, które wzbogacą jej aromat.

Krótka historia herbaty

Herbata chińska Camellia sinensis(czyli Thea sinensis) pochodzi z  południowo-wschodniej Azji. Krzewy herbaty z grupy odmian chińskich (Camellia sinensis var. sinensis) rosną w Chinach w rejonie południowo – zachodnim, nie jest jednak pewne, czy są to krzewy dziko rosnące. Początkowo, uznawano, że to właśnie Chiny są kolebką herbaty, jednakże według wielu źródeł, herbata do Chin przywędrowała z Asamu w III w. n.e.
Teoria ta wydaje się być najbliższa prawdy, gdyż to waśnie w lasach Asamu i Birmy oraz na wyspie Hainan krzewy herbaty występują naturalnie, w sposób dziki.
Herbata z Asamu przedostała się drogą handlową do chińskiej prowincji Yunnan, która dzisiaj jest kojarzona jako kolebka herbaty. Chińczycy opracowali metody zaparzania liści i stosowali je najpierw w ziołolecznictwie, później jako orzeźwiający napój.
Prawdopodobnie krzewy herbaty uprawia się od co najmniej 2 tysięcy, a według niektórych źródeł, nawet 5 tysięcy lat.

Z Chin, drogą handlową, herbata dotarła do innych Państw, takich jak Rosja czy Indie, po czym do krajów Europejskich. Pierwsze wzmianki o herbacie w Europie zachodniej pojawiły się w pod koniec XVI w.

XVIII wieku Wielka Brytania oraz Holandia ustanowili monopol na import herbaty, przez co cena herbaty była bardzo wysoka. Początkowo, cała herbata trafiająca do Europy była produkowana na terenie Chin.

Do Polski herbata dotarła w 1664 r. z Francji.
Na początku, picie herbaty traktowano jako lekarstwo i była przeznaczona tylko dla zamożniejszej części społeczeństwa. Z czasem herbata zaczęła się coraz bardziej rozpowszechniać.